Περί ράβδου

Η πρώτη ράβδος η οποία ήλθεν εις τον κόσμον εχρησιμοποιήθη από τον πρωτογενή άνθρωπον για να διώχνη όσα θηρία μπορούσε μ' αυτήν, και κατά δεύτερο λόγον, δια να πέση επί της ράχεως του πλησίον του· όσον αφορά τους γέροντας τότε, αυτοί δεν την εχρησιμοποίουν, δια τον απλούστατον λόγον ότι γέροντες δεν επρόφταναν να υπάρξουν, δια διαφόρους λόγους, μεταξύ των οποίων ο κυριώτερος είνε ότι... ετρώγοντο. Σημερα βέβαια δεν τρώγονται ούτε χωνεύονται, αλλ' οπωσδήποτε είνε οι μόνοι δικαιολογημένοι ότι περπατούν με τρία. Αλλά μπορείτε να μη εξηγήσετε τι χρειάζεται το όργανον αυτό εις όλους του λοιπούς κυρίους εν μέσω εικοστώ αιώνι εντός των πόλεων, επί των πεζοδρομίων· εντός των θεάτρων, τραίνων, αυτοκινήτων εις εποχήν μάλιστα καθ' ήν τα δύο χέρια μας δεν μας αρκούν να μεταφέρωμεν ούτε τα ψώνια μας; Εις άλλα μέρη του κόσμου υπάρχουν αστυνομικαί διατάξεις περί του τρόπου του φέρειν την ράβδον όταν εισέρχεσαι εις κλειστόν χώρον. Ενταύθα, μη υπαρχουσών αστυνομικών, αι διατάξεις τας οποίας ελάβομεν μόνοι μας είνε περίπου αι εξής καθώς και η χρήσις αυτής. Οδηγίαι προς ασφάλειας έπονται.

Πρώτη στάσις ολίγον παράδοξος. Επ' ώμου αρμ! συνηθίζεται παρά συνταξιούχων πρώην δασκάλων, καθηγητών και απόστρατων γηραιών, από παλαιάν συνήθειαν, και είνε έτοιμον εις πρώτην περίστασιν να κατέβη προς τα εμπρός· η στάσις είνε αβλαβής και όταν είνε κανονική, η μύτη πηγαίνει προς τ' απάνω και δεν ενοχλεί. Υπάρχουν και πλήθη άλλαι στάσεις. Η αγκλίτσα επί του σβέρκου οριζοντίως. Το οριζοντίως δια της δεξιάς κινούμενον έμβολον προς τα εμπρός· η όπισθεν της οσφύος πιεζόμενη μαγκούρα και «όποιον πάρη ο θάνατος». Η ράβδος συνοδεύουσα την συζήτησιν και επομένως μη γνωρίζουσα και αυτή τι κάνει· και τέλος ο διά μπαστουνίου αμυντικός καταρτισμός καρεκλών εις τα καφενεία, καθώς και κινηματογράφους και συναυλίας.

Μπερδεύεσαι, σκοντάφτεις, πατάς, λες παρντόν. Ακούς εις απάντησιν: τύφλα! δεν βλέπεις κύριε!

Βλέπω, κύριε· και βλέπω καθαρώτατα ότι όλα αυτά τα ξύλα ή σιδερικά δεν έχουν κανένα λόγον υπάρξεως εις τους δρόμους και ότι περισσότερον πιθανόν χρειάζεται εις τα σπίτια σας.

Ο κυρ Σταμάτης άεργος, ακαμάτης της συνοικίας περνά την ημέραν μεταβαίνων από του ισογαίου εις το απέναντι ταβερνείον και τανάπαλιν. Κρατεί και αυτός διαρκώς μαγκούραν διά τα πέντε αυτά βήματα.

Μου εξηγείς μπάρμπα τι τη θέλεις τη μαγκούρα πάντα στο χέρι· μια δρασκελιά κάνεις. Τι σου χρειάζεται;
Για την κυρ Σταμάταινα! μου λέει.