Νάνοι!

Γνωστός βιβλιοπώλης και εκδότης μου παρεπονείτο ότι δεν γίνεται μεγάλη εξόδευσις στα βιβλία μετά τον πόλεμον. Ο κόσμος δεν διαβάζει τόμους πια, θέλει μικρά μικρά και διάφορα, γι' αυτό ανθεί η εικονογραφημένη εφημερίς.

Παντού ο λακωνισμός και η συντομία. Τα μικραίνομε όλα, από το φαγητό που θα θρέψη το σώμα μας, ως το ανάγνωσμα που θα τροφοδοτήσει το πνεύμα μας.

— Σύντομα! σας λέγει ο εκδότης περιοδικού, αν είσθε συνεργάτης του.

Η συντομία εις το θέατρον και εις την ζωήν και εις την φιλολογίαν.

Πού είνε τα δράματα εις 6 πράξεις μετά προλόγου και επιλόγου που άρχιζαν στις 9½ και τελείωναν τις αυγές με μια κωμωδία πρόσθετη; Πού τα μυθιστορήματα της σειράς Ροκαμβόλ και Μοντεχρήστου εις τόμους δεκατέσσερις; Όλα μικρά, κοντά, μαζεμένα. Και τα δωμάτιά μας φωλίτσες, και τα έπιπλά μας κουκλίστικα, και τα φουστάνια των γυναικών μισό πήχυ πανί και τα μαλλιά τους εν χρω και τα μουστάκια μας κλαδεμένα και τα συνοικέσια λιγόχρονα και τα γλυκίσματα των κέντρων μας μικροσκοπικά και το μυαλό μας κοντό. Τα μεγαλοπρεπή θωρηκτά αντικατεστάθησαν από μικρά υποβρύχια και τα πελώρια και φουσκωμένα αερόστατα από κομψά μικρά αεροπλάνα.

Όλα μας τα μικρύναμε, τα κουρέψαμε, τα στενέψαμε και μόνο την απληστία μας την απλώσαμε σαν πελώριο πολύποδα παντού και στα ταμεία του Κράτους και στην τσέπη των πολιτών και... στην γυναίκα του γείτονα.

Καταντήσαμε μια οικογένεια νάνων με ορέξεις μεγαθηρίων.

Βάρδα εμπρός! Με τις γροθιές, με τις κλωτσιές, με τα νύχια πηγαίνομε να κατακτήσωμε... τρεις πήχες γης για την αθανασία!