Α - Ω

Κάποιος, – ας υποθέσωμεν ότι ήταν ο Μπαλζάκ – ερωτηθείς κάποτε «τι μελετάτε τώρα Κύριε;» απήντησεν αδιστάκτως και χωρίς καμμιάν συστολήν: Λεξικόν!

Οι ανόητοι και οι επιπόλαιοι εγέλασαν ειρωνικώς. Αυτός όμως τηρών την σοβαρότητά του τους ητένισε και με ύφος μη επιδεχόμενον καμμίαν αστειότητα επανέλαβε εντονώτερα:

— Μαλιστα, κύριοι· λεξικόν!

Συμφωνούμεν πληρέστατα με τον προ αιώνος λαλήσαντα, με την διαφοράν ότι εάν έζη σήμερα θα ευρίσκετο εις την ανάγκην να είπη:

— Δεν προφθάνω να διαβάσω ούτε λεξικό.

Και πράγματι· καθώς αναπτύσσονται και υποδιαιρούνται και επεκτείνονται οι κλάδοι της επιστήμης, ου μην αλλά και πάσης πραγματογνωσίας, μετ' ολίγον δεν θα επαρκή ολόκληρη η ταλαίπωρη ζωή μας δια να σπουδάσωμεν πεταλωτικήν, αυξανομένων μάλιστα καταπληκτικώς καθ' ημέραν και των πεταλωσίμων.

Εκφράζομεν θερμά συγχαρητήρια, ως λέγεται συνήθως, προς τους σχόντας την ιδέαν της εκδόσεως του παρόντος έργου εις τας πρώτας σελίδας του οποίου θα απαντήσωμεν την λέξιν «Αβάστακτος», και θα εννοήσωμεν όλοι ότι πρόκειται περί ζωής, περί γάμου, περί φορολογίας. Την λέξην «Αβαθής», και θα εννοήσωμεν ότι ομιλεί περί του ρωμέϊκου μυαλού και της τσέπης μας· «Άβαφος»· και θα εννοήσωμεν ότι δεν πρόκειται περί ουδεμιάς ελληνίδος· «Άβυσσος»· ότι πρόκειται περί του μέλλοντος, και της νέας Ελληνικής ποιήσεως· «Αβδηρητισμός»· και είναι περιττόν να είπωμεν περί τίνος πρόκεται· και επί τέλους· «Αβράκωτος»· το οποίον δηλαδή θα μείνωμεν όλοι εις το τέλος δια να βλέπωμεν θα θαυμάζωμεν εαυτούς και αλλήλους.

Έχω την πεποίθησιν ότι όλοι οι Έλληνες θα σπεύσουν να εγγραφούν συνδρομηταί ή τουλάχιστον θα αγοράζουν το παρόν λεξικόν κατά φυλλάδια, ότι θα προχωρήσουν εις την ανάγνωσιν και την μελέτην των άρθρων, μη σταματώντες εις τα Α, α, ά, ά, οπότε θα υπήρχε κίνδυνος φωνάζοντες ταύτα να εκληφθώσι ως... και τα λοιπά.

Εύχομαι λοιπόν άνευ παρεξηγήσεως με υγείαν και χαράν να αναφωνήσωμεν όλοι το Α και αξιωθώμεν να αναφωνήσωμεν και το Ω.