Το λεξικό για τα ανάποδα
Η Ελληνική γλώσσα είναι η πειο δύσκολη και πειο ανάποδη γλώσσα του κόσμου. Έχει τύπους κανόνας και εξαιρέσεις, τόσα παράγωγα και τεχνολογικά, τόσες ομοηχίες και ομοφωνίες, που μια φορά αυτός ο Μυστριώτης, ομιλών, για στροβίλισμα των ανεμοστροβίλων, είπεν «ότι εξακολουθούν... δολλιχοδρομούντες εις το άπειρον.»
Η «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια» ίσως να μάθη εις του Έλληνας αρκετάς λέξεις από την άναρχον και ατελείωτον γλώσσαν των.
Κ' αν δεν τους μάθουν, θα είναι το λιμάνι της ορθογραφίας και ορθοεπείας εις ο θα καταφεύγουν.
Ο φίλος Φιλήντας φροντίζει σε κάθε λέξι δίπλα, να κολλάη και «συνώνυμα» και έτσι ένας άλλοτε Δήμαρχος δεν θα κάνη πλέον το λάθος να ζητάη ν' αγοράση «ένα Μόνιππο με δύο άλογα» και δεν θα συζητή για «την ύδρευσι των υδάτων των πόλεων».
Ούτε ένας γνωστός δικηγόρος της Θεσσαλονίκης, όταν διηγείται εις φίλους του, ένα οικογενειακόν του δυστύχημα, την απώλειαν του τέκνου του, θα λέη ότι αυτό απέθανε από επίλοχιο πυρετό, όπως και η μητέρα.
Ούτε η σύζυγος πρώην βουλευτού Μακεδονικής πόλεως, και δασκάλου μάλιστα, πολλά χρόνια πριν «απελευθερωθή» και αυτή και η Μακεδονία από τους ενδόξους «απελευθερωτάς» της, θα έλεγε στο γιατρό της, ότι χάρις εις αυτόν θεραπεύθηκε γιατί:
- Άκουσα, την συμβουλή σου, γιατρέ μου, κόλλησα στην πλάτη μου το... επιδόρπιο (εκδόριο) και έγινα καλά.
Ούτε ο εκ Κρήτης δικαστικός, ομιλών για κάποια αίτησι περί διαζυγίου, εις την Μακεδονίαν, θα έλεγεν, φέρων, ως ουσιώδες επιχείρημα, το ότι:
- Το διαζύγιο πρέπει να δοθή γιατί ο σύζυγος επέστρεφε κάθε βράδυ στο σπίτι του... νηφάλιος. Με το «νηφάλιος» ήθελε να ειπή... μεθυσμένος.
Άπειρον σωρείαν τοιούτων απροσδόκητων λέξεων και αντιθέτων σημασιών, έχει συλλέξει ο Μακεδών λόγιος και πάτρων της Ελληνικής Δημοσιογραφίας εν Θεσσαλονίκη, και της Ελληνικής φιλολογίας εν Μακεδονία κ. Ιωαν. Μπήττος, αρχισυντάκης της «Νέας Αληθείας».
Ο κ. Μπήττος με αυτάς έχει κάμει και ένα «λεξικόν» της αγραμματοσύνης και απερισκεψίας των διανοουμένων Ελλήνων.
Εκεί μέσα θα ιδήτε διδασκάλους, ανωτέρους υπαλλήλους, δικαστικούς, δικηγόρους, ιερείς, να δίνη ιδιαιτέρα σημασία ο κάθε ένας εις τα Ελληνικάς λέξεις των αιώνων και των γενεών, από Ελληνικής εμφανίσεως εις την υφήλιον, μέχρι Ψυχάρη και... δεν συμμαζώνεται!
Εις το γαλλόφωνο φύλλο «Τριμπούν» του κ. Βαμβακά, παλαιού βουλευτού, άλλοτε Γενικού Διοικητού Θράκης και ενός εκ των πλέον ελληνοπρεπώς σπουδασμένων Μακεδόνων, ανεγράφετο κάποτε:
- «Οι Έλληνες του... 1453 περιμένουν ακόμα την απελευθέρωσί τους.
Κατά τον Σεπτέμβριον του 1918, οπότε εσημειώθησαν η μεγάλες επιτυχίες του Βαλκανικού μετώπου, ο Γαλλικός ασύρματος, μετέδωκεν εκ Παρισίων την εξής ενδιαφέρουσαν πληροφορίαν:
«Ο κ. Λεμπρός αναγγέλλει κ.λ.π.»
Όλες η εφημερίδες το εδημοσίευσαν.
Όταν δε εζητήθη ποίος ήταν αυτός ο κ. Λεμπρός, που αναγγέλλει, τι ανεκαλύφθη;
Ότι ο κ. Λεμπρός ήταν απλούστατα η εφημερίς «Εμπρός» των Αθηνών.
Εις τον πλουτισμόν του νέου αυτού λεξικού, συνέβαλλε και η εκκλησία.
Ο Επίσκοπος Πολυανής, κατά την επέτειον της μάχης του Κιλκίς, εξαίρων την γιγαντομαχίαν εκείνην, και θέλων, γεμάτος ενθουσιασμό, να δώση μια ζωντανή εικόνα της προελάσεως των στρατευμάτων των Ελλήνων, βροντοφώνησε από τον Δεσποτικό θρόνο, στο ακροατήριο:
- «Η μάχη γίνεται και η μία μεραρχία πίπτουσα διαδέχεται την άλλην».
Σε μια περιφέρεια της Μακεδονίας, συμμορία ληστών προσφύγων, ενδυόμενη στρατιωτικά ενδύματα, μετέβαινε εις τα χωριά και ζητούσε κατάλυμα στο σπίτι του προκρίτου.
Την νύχτα εσηκώνοντο, εγύμνωναν το σπίτι και σκότωναν και τους ενοίκους. Μια φορά εσκότωσαν και ένα παρατυχόντα χωροφύλακα. Όταν του έγεινε η κηδεία, ο Διοικητής της χωροφυλακής εξεφώνησε λόγον.
- ...Όχι δεν απέθανες! Ή τουλάχιστον δεν απέθανες... τελείως!
Θάνατος, δηλαδή κατά... δόσεις!
Καιρός κύριε Διευθυντά, να συμπληρώσητε την εγκυκλοπαίδειάν σας!...